ไม่ทราบว่าท่านๆเคยผ่านตากับสมาชิกท่านหนึ่งที่ใช้ชื่อว่า “Lucky” กันบ้างไหม

Lucky เป็นอีกหนึ่งเพื่อนสนิทของผมที่หนีตามกันมายังเว็บไซต์ แมนฯ ซิตี้ แห่งนี้ (คล้ายๆกับ ไอ้เติ้ลเอ๋ย 555+) จะต่างกันก็ตรงที่ว่าสาว Lucky นั้น นานๆจะโผล่เข้ามาที ผิดกับ ไอ้เติ้ลเอ๋ย ที่ตอนนี้กลายเป็น “ไอดอล” ขาประจำของบ้านหลังนี้ (ที่น้องๆในเว็บไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง) ในฐานะที่มักอยู่ดึกๆดื่นๆเกินช่วงเวลาแพร่ภาพของการ์ตูนหลังข่าวภาคค่ำ อีกทั้งยังมีส่วนโดยตรงต่อการส่งเสริมเยาวชนของชาติให้ติดเกมส์ออนไลน์กันงอมแงม (เพราะดันทะลึ่งเป็นเจ้าของร้านเน็ต 24 ชม. 555+) แถมล่าสุดยังดังเป็นพลุแตก เมื่อยี่ห้อ “ไอ้เติ้ลเอ๋ย” กลายเป็นคำอุทาน ที่มีความหมายคล้ายคลึงกับ ไอ้...(โดราเอมอน)...เอ้ยยย!!! ไปซะฉิบ...

กลับมาที่เรื่องราวของ Lucky กันต่อ... เนื่องจากเมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมาผมได้มีโอกาสทำหน้าที่เป็น “แฟนเฉพาะกิจ” ให้กับเจ้าหล่อน ด้วยเหตุที่ว่าเพื่อนซี้คนนี้ของผมนั้นดันมีหน้าตา (น่าเอ็นดู๊ น่าเอ็นดู) เป็นที่ถูกอกถูกใจ ของหนุ่มแปลกหน้าที่เที่ยวตามตื้อ เสาะหาอีเมลล์ + เบอร์โทรศัพท์ ของสาว Lucky มาจนได้ ( Lucky นั้นมีงานอดิเรกคือการเพาะพันธุ์สัตว์น้ำหายากขาย ซึ่งจำเป็นต้องระบุ อีเมลล์ และ เบอร์โทรศัพท์ ไว้ที่หน้าเว็บด้วย)

หนุ่มหน้าแปลกคนดังกล่าวนี้สร้างความอึดอัดใจให้เธออย่างไม่หยุดยั้ง ด้วยการระดมโทร...โทร...และโทร ตั้งแต่ เช้า สาย บ่าย เย็น กระทั่งมืดค่ำ เพื่อสอบถามเรื่องปลาๆ??? ( ก็ไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่ สน อก สนใจ เรื่องปลาอย่างลึกซึ้งได้ถึงเพียงนี้ ) จน Lucky นั้นอดรนทนไม่ไหว เพราะแทบไม่ได้หลับได้นอน สุดท้ายเลยต้องต่อสายตรงถึงผมประมาณว่า “ช่วยแกล้งบอกรักฉันหน่อย (หรือแปลตรงๆ ก็คือ ช่วยเอามันออกไปจากชีวิตกรูที!!! อะไรประมาณนั้น)”

หนุ่มน้อยจอมตื้อคนนี้มีนามว่า “นาย อภิสิทธิ์” ครับ (แค่ชื่อก็...) ซึ่งผมขอเรียกสั้นๆว่าน้อง “มาร์ค” ก็แล้วกัน น้อง มาร์ค นี่เป็นคนตรงมั่กม๊ากกกครับ ตรงถึงขั้นที่ว่า ต่อให้ผมสวมบทบาท “เป็นแฟน” ของ Lucky เพื่อเจรจาต่อรองค่าตัว เอ้ยยย!!! เพื่อบอกให้น้องเค้าเลิกตอแยกับคนมีเจ้าของแล้วซ๊ากทีเถ๊อะ!!! แต่น้องมาร์ค กลับยังทำตัวเป็น “คนซื่อ” ประหนึ่งหนุ่มมาดมั่นที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาวแต่อย่างใด หนำซ้ำยังตอกกลับผมมาหนึ่งดอกเน้นๆ ให้เกิดอาการ “อึ้ง” เล่นๆว่า “ก็ป๋มเห็นแฟนพี่น่ารักอะฮัป เลยอยากจีบ (มีไรอ๊ะเป่า!!!) พี่คงไม่ว่าไรผมนะฮัป” (โถ ไอ้...หน้า... ด้านนนน)

ในสถานภาพ “แฟนหลอกๆ” ทำให้ผมคุย “หลังไมค์” กับ Lucky ด้วยอาการ “ขบขัน” (ประมาณว่า... เฮ้ยย มันช่างกล้า, แมร่ง...หม้อโคตร) แทนที่จะระเบิดอารมณ์ใส่เด็ก ม. 7 ด้วยท่าทีหึงหวงสุดขีดดุจดั่งที่แฟนตัวจริงเค้าพึงกระทำกัน แม้ผมจะพยายามช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถ แต่ก็ยังแอบได้ยินแว่วๆว่า น้องหม้อ เอ้ยย น้อง มาร์ค ก็ยังกล้าๆ คุยผ่าน msn แลกเปลี่ยนข้อมูล ตามประสา “คนรักปลา” กับสาว Lucky อยู่เนืองๆ ( 555+)

ในขณะที่ Lucky เพื่อนเลิฟ ต้องฟาดเคราะห์ มาพบเจอกับ น้องมาร์ค “หม้อไม่เลือก” สุดสัปดาห์นี้ ประจวบเหมาะกับที่ ทีมรัก อย่าง แมนฯ ซิตี้ ไม่มีสิทธิ์เลือกที่จะต้องลงหม้อ เอ้ยยย!! ลงโม่แข้ง กับทีม "ช่างปั้นหม้อ" สโต๊ค ซิตี้ ในวันอาทิตย์ ตามโปรแกรมที่จะถึงนี้พอดิบพอดี( เข้าเรื่องบอลซะที ฮู้ววว รอดตัวไป 555+)

สโต๊ค ซิตี้ หรือ “เดอะ พ๊อตเตอร์ส” เลื่อนชั้นขึ้นมาสัมผัสรสชาติของชีวิตที่แตกต่าง ในลีกสูงสุดของเมืองผู้ดีเป็นหนแรกตั้งแต่เปลี่ยนยี่ห้อจาก “สโต๊ค แรมเบลอร์ส” ในปี ค.ศ. 1928 มาเป็น สโต๊ค ซิตี้ เช่นปัจจุบัน

ที่ผ่านมาในฤดูกาล 2008/2009 ทีม ช่าง(ปั้น)หม้อ สร้างผลงานระบือไกลด้วยการบุก อุดปาก “หงส์แดง” ถึงแอนฟิลด์(0-0) และผลงานชิ้นโบว์แดงที่เพิ่งผ่านมาหมาดๆ กับพิธีเปิดบ้าน หักคอไก่(2-1) ส่งผลให้ลูกทีมของ โทนี่ พูลิส ถีบตัวเองขึ้นรั้งอันดับ 17 โดยมีแต้มห่างจาก แมนฯ ซิตี้ ทีมอันดับ 10 เพียงแค่ 3 คะแนนเท่านั้นเอง ขณะที่เหยื่อรายล่าสุดอย่าง “น้องกุ๊กไก่” ที่ พร้อมใจกัน “ลงหม้อ” ไปเรียบร้อยแล้วนั้น ล่าสุดมีอยู่ 2 คะแนน รั้งทีมบ๊วยของตาราง( ซึ่งในฐานะแฟนบอล “ปืนใหญ่” ผมก็ไม่ได้รู้สึกเป็นเดือดเป็นร้อนจนเกินงาม กับชะตากรรมของ “น้องไก่” สักเท่าไหร่ ซ้ำยังจะขออวยพรให้เวียนว่ายตายเกิดอยู่ แถวๆ นั้น ไปให้ตลอดรอดฝั่ง จวบจนกระทั่งสิ้นสุดฤดูกาล ด้วยเทอญ...สาธุ...)

รูปแบบการเล่นของทีม “โคตรหม้อ” นั้น ไม่ได้สลับซับซ้อน ซ่อนเงื่อน หลงเพื่อนแฟน(ไม่เกี่ยว)แต่อย่างใด เป็นวิถีทางการเล่นบนแนวคิดง่ายๆ ของทีมที่มีศักยภาพ “เป็นรอง” ทีมอื่นๆ คืออาศัยการตั้งรับแบบหน้ากระดาน 2 ชั้น และหาจังหวะเหมาะๆสวนกลับ โดยพยายามมุ่งสมาธิกับเกมรับให้มากที่สุด (อย่าเอาอย่าง ริชาร์ด ดันน์ เชียว ฮี่ๆๆ) ซึ่ง “หลักการทำสมาธิ” ง่ายๆของทีมนี้คือการท่องจำไว้ในใจเสมอว่า “1 แต้มๆๆ” คงคล้ายๆกับที่เราๆท่อง “พุทธโธๆๆ” กันฉันท์ใด ก็ฉันท์นั้นละครับ...

จุดเด่น ซึ่งเป็น “จุดขาย” ของ สโต๊ค ซิตี้ ชุดปัจจุบันอยู่ที่ "ทีเด็ด" ของมิดฟิลด์ฝั่งซ้ายอย่าง รอรี่ ดีแลพบ์ แม้ว่าอดีตดาวเตะ “เดอะ เซนต์” จะไม่ใช่ปีกจอมลากเลื้อย ที่มีทักษะสูง เหมือนในรายของ โรบินโย่ หรือ มีความเร็วจัดจ้านอย่าง มาร์ติน เปตรอฟ กับคุณสมบัติที่ปีกชั้นนำพึงจะมี ความสามารถพิเศษของ ดีแลพบ์ กลับเป็น “การทุ่มไกล” ซึ่งเมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกฟุตบอลกลิ้งหลุนๆออกข้างสนามไปนั่นแหละ มันหมายถึงโอกาสดีในการลุ้นประตูของ “เดอะ พ๊อตเตอร์ส” เลยทีเดียวเชียว

“ลูกทุ่มไกล” ของอดีตมิดฟิลด์ทีมชาติสาธารณรัฐ ไอร์แลนด์ (ที่ผ่านการรับใช้ชาติมาแล้ว11 นัด) ได้รับการกล่าวขาน ว่ามีประสิทธิภาพเหนือ การทุ่มไกลของ ยอร์น อาร์เน่ ริเซ่ อดีตแบ๊คซ้ายไดนาโมของ ลิเวอร์พูล หรือจะเป็น เจย์ เจย์ โอโคชา ยอดเพลเมคเกอร์ขวัญใจ แฟนๆ “เดอะ ทร๊ตเตอร์ส” หลายช่วงตัวทีเดียว เพราะนอกจากจะได้ระยะทางที่ไกลกว่าแล้ว ลูกยังพุ่งแรง และส่าย จึงเป็นเรื่องยุ่งยากแก่การคาดเดาสำหรับแนวรับฝั่งตรงข้าม รวมไปถึงผู้รักษาประตูด้วย...

เรียกได้ว่าหาก ดีแลพบ์ มีอาการเจ็บแข้งเจ็บขาขึ้นมาก็ยังพอทำเนา แต่ถ้าหากดันทะลึ่งเจ็บไม้เจ็บมือขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วละก็ แฟนๆ ชาวหม้อได้ร้องกันลั่นทุ่งว่า “ไอ้เติ้ลเอ๊ยยยยยย!!!” ไปตามๆกันเป็นแน่

สุดท้ายขออนุญาติไม่ลงรายละเอียดถึง มาร์ค ฮิวจ์ และ พลพรรคทีมเรือใบสีฟ้ามากนัก เพราะจากสถานการณ์เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านๆมามันบอกอยู่ทนโท่ ถ้านัดนี้ทำผลงานในบ้านได้น่าผิดหวังอีก คงได้เห็น มาร์ค ฮิวจ์ สบถคำว่า “ไอ้เติ้ลเอ้ยยยยยยยยยย !!!” กันอีกคำรบละครับงานนี้

อ้อ...ลืมบอกไปว่า Lucky นั้นเป็น “แฟนผี” ที่ปันใจมาเชียร์ “เรือใบ” บ้าง ตามโอกาส ซึ่งหากว่ากันด้วยดีกรีความเป็นอริร่วมเมืองของทั้ง 2 ทีมแล้วนั้น การเชียร์ลักษณะดังกล่าวถือว่าผิดหลักการณ์สุดๆ ( 555+ ) แต่ก็เอาเถอะครับ เพราะอย่างน้อย ในคืนวันอาทิตย์นี้สาว Lucky จะได้โอกาส "แสดงถึงจุดยืนที่ชัดเจน" ให้รู้กันไปเลยว่า...

“หนูไม่เอา คนช่างหม้อ (นะคร้า)” ^0^

น้อง “มาร์ค” ได้ยินชัดเจนไหม ตอบด้วย เปลี่ยน !!!


River.