ที่สำคัญว่าไปแล้วมันกลายเป็นประเด็นขึ้นมาอีกเมื่อสื่อ เมืองผู้ดีต่างใช้ยุทธการแหย่หนวดเสืออย่าง โชเซ่ มูรินโญ่ ให้เต้นตามด้วยคำถามว่าการปล่อยกองกลางวัย 36 ปีออกจากสแตมฟอร์ด บริดจ์ ถือเป็นการยื่นหอกให้คู่แข่งแทงตัวเอง

        ก็อย่างที่ทราบกันดีว่าแลมพาร์ดแม้จะพุ่งขึ้นมากับเวสต์แฮม แต่เขาคือตำนานตัวจริงเสียงจริงของเชลซีขนานแท้เพียงแต่ชีวิตบั้นปลายของเขา ที่ สแตมฟอร์ด บริดจ์ กลายเป็นบอร์ดบริหารและกุนซืออย่าง มูรินโญ่ ไม่เห็นค่า

        ทั้งๆ ที่ตอนดึงตัวมารวมถึงตลอดเวลา 13 ปีที่อยู่ถ้ำสิงห์เขาสร้างผลงานรับใช้ทีมอย่างจงรักภักดี พร้อมกับโทรฟี่ประดังเข้ามาสู่สโมสรไม่หยุดหย่อน

        กับเชลซีทีมเดียว แลมพาร์ด เขมือบแชมป์พรีเมียร์ลีก 3 สมัย (2004-05, 2005-06, 2009-10)

        เอฟเอ คัพ 4 ครั้ง (2006-07, 2008-09, 2009-10, 2011-12)

        ลีก คัพ 2 ครั้ง ( 2004-05, 2006-07)

        คอมมิวนิตี้ ชิลด์ อีก 2 หน ในปี 2005, 2009

        ไหนจะแชมป์ ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก 1 หน ปี 2001-12 และยูโรปา ลีก อีก 1 สมัย ปี 2012-13

        ไม่รวมถึงเกียรติยศส่วนตัวอีกเพียบทั้งแข้งพรีเมียร์ลีกยอด เยี่ยมสองปี, ติดทีมยอดเยี่ยมพีเอฟเอ 5 หน, นักฟุตบอลยอดเยี่ยมของสมาคมผู้สื่อข่าวฟุตบอล 1 ครั้ง และรองนักเตะยอดเยี่ยมฟีฟ่าปี 2005, รองนักเตะบัลลงดอร์ ในปีเดียวกัน

        อย่างไรก็ดีการจากมาของ แลมพาร์ด ดูเหมือนเชลซีจะไม่ให้ราคาอะไรราวไม่ต่างจากภาษิตที่ว่า ''เสร็จนาฆ่าโคถึก เสร็จศึกฆ่าขุนพล''

        ซึ่งจะว่าไปในสายตาของแฟนๆ เชลซี แลมพาร์ด คือนักเตะในตำนาน ซึ่งยากนักที่ใครจะเทียบได้นอกจากเรื่องของความภักดีแล้วความสม่ำเสมอ รวมถึงความเป็นมืออาชีพก็มีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม เพียงแต่การจากมาของเขาเหมือนกับว่าถูกบีบให้ออกจากสโมสรด้วยเหตุผลตกลง เรื่องสัญญาฉบับใหม่ไม่ได้

        ที่ตกลงไม่ได้รู้กันทั้งรู้ว่าไม่ใช่เหตุผลเพราะไม่มีเงิน แต่เป็นเพราะ โชเซ่ มูรินโญ่ ไม่เอาแล้วแกล้งพูดเป็นดีว่านักเตะถึงเวลาหาความท้าทายใหม่ ก่อนอวยพรการจากลากันง่ายๆ ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว แลมพาร์ด ต้องการปิดฉากการค้าแข้งที่นี่

        แน่นอนการเรียกร้องเรื่องสัญญาค่าจ้างอาจแพงไปบ้างแต่ถ้าเป็นการ ตอบแทนคุณงามความดีที่ทำร่วมกันมาแล้ว เสี่ยหมี ก็ควรจะตกรางวัลนี้ให้เพราะอย่างเก่งสัญญาก็ขอแค่ปีหรือสองปีเท่านั้น

        กลายเป็นว่าจากกันมาด้วยการมีแผลในใจสำหรับนักเตะ

        อย่าลืมว่าแลมพาร์ดอยู่กับเชลซีตั้งแต่ซีซั่น 2001-02 จนถึง 2013-14 เขาเล่นในลีกทั้งหมด 429 นัด ยิงไปถึง 147 ประตู ไม่รวมกับถ้วยอีก โดยถ้านับทุกรายการรวมกัน 648 นัด ยิง 211 ประตู ทีเดียว ซึ่งกับนักเตะกองกลางแถมเล่นในพรีเมียร์ลีกลีกที่โหดและหินเรื่องการปะทะยัง ยืนหยัดได้ขนาดนี้ก็ต้องยกนิ้วโป้งให้แล้ว

        จำนวน 211 ประตู ของแลมพาร์ดกับเชลซี ถือเป็นนักเตะที่ยิงประตูมากที่สุดตลอดกาลของสโมสร แซงหน้า บ็อบบี้ แทมบลิง (202), เคอร์รี่ ดิ๊กซั่น 193 รวมถึง ดิดิเย่ร์ ดร็อกบา ที่มาอันดับ 4 (163) ประตูด้วย

        แล้วนี่หรือคือการตอบแทนของสโมสรที่ให้กับดาวยิงตลอดกาลของทีม

        จริงอยู่ฟุตบอลเป็นเรื่องของการเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไม่จีรัง และที่สำคัญมันเป็นเรื่องของธุรกิจ ทว่ามันก็ดูโหดร้ายเกินไปในสายตาแฟนๆ ที่ผูกพันกันมา

        มูรินโญ่ให้เหตุผลว่าการโละแลมพาร์ดถือเป็นตัดสินใจที่ถูกต้อง แล้วเพราะหากขืนให้อยู่ต่อแผนการสร้างทีมอนาคตก็จะไม่ก้าวไปไหน การเจรจาไม่สำเร็จ และก็เป็นแลมพาร์ดที่เลือกเดินชีวิตเอง ย้ายไปแบบฟรีๆ ซึ่งตัวเขาเองก็อยากจะดัน เชส ฟาเบรกาส, เนมานย่า มาติช รวมถึงดาวรุ่งอย่าง เฌเรมี่ โบก้า ขึ้นมาเป็นแผนสร้างทีมสำหรับอีก 10 ปีข้างหน้า

        ฟังดูก็เหมือนจะเข้าใจเหตุผลดีเพราะเฮียเครียดบอกว่ามันเป็นโปรเจกต์สำหรับ 10 ปี ไม่ใช่โปรเจกต์แบบปีต่อปี

        กระนั้นก็เหมือนจะไม่เข้าใจสักเท่าไหร่เมื่อเจ้าตัวบอกว่า จอห์น เทอร์รี่ กับการดึงดร็อกบากลับมามันต่างกันเพราะทั้งคู่อยู่และซัพพอร์ตทีมเพราะมี ประสบการณ์สูง ทีนี้ย้อนถามว่าแล้วแลมพาร์ดล่ะออปชั่นทุกอย่างก็ครบไม่ต่างจาก เจที หรือ เดอะ ดร็อก แต่ทำไมเหตุผลถึงต่างกัน

        ฉะนั้นสั้นๆ ง่ายๆ ก็คนมันไม่เอาก็คือไม่เอา มันก็เท่านั้น ชักแม่น้ำทั้ง 5 มาพูดก็ไม่มีประโยชน์อะไร

        ที่จริงเชลซีนึกว่าการไปเมเจอร์ลีกเล่นกับ นิวยอร์ก ซิตี้ ของแลมพาร์ดจะจบลงง่ายๆ เพราะนักเตะไปโกยเงินดอลครั้งสุดท้ายและคู่แข่งในพรีเมียร์ลีกก็ไม่มีใครได้ ไป ซึ่งตอนนั้นมีทั้ง ปีศาจแดง รวมถึง แมนเชสเตอร์ ซิตี้  สนใจ ไปๆ มาๆ ใครจะไปรู้ว่าเรือใบกับ นิวยอร์ก ซิตี้ เป็นทีมพันธมิตรกันเลยจัดการยืมแลมพาร์ดซะเลย

        ซึ่งถ้า แลมพาร์ด ไม่รู้สึกว่าเขาโดนเชลซีหักหลัง การตัดสินใจย้ายมาเล่นให้ซิตี้ก็คงไม่เกิดขึ้น แต่เชื่อได้เลยว่านอกเหนือจากเรื่องเงินที่ เรือใบพร้อมเปย์ ไม่รวมถึงความไว้วางใจในประสบการณ์แล้ว สิ่งที่นักเตะปรารถนาก็คือพิสูจน์ตัวเองให้ มูรินโญ่ และบอร์ดบริหารรู้ว่าตัวเขายังมีค่าและเล่นในลีกแห่งนี้ได้สบายๆ

        กับเรือใบเขาเล่นในลีกส่วนใหญ่เป็นสำรองซะด้วย 11 เกม ยิงไป 4 ประตู บวกกับ ลีก คัพ 1 เกมหวดไปอีก 2 เม็ด รวมแล้วเล่นทุกรายการ 14 นัดยิงไป 6 ประตู

        ตีง่ายๆ แค่ 4 ลูกในพรีเมียร์ลีก แต่ละเม็ดมีค่าสำคัญยิ่งยวด

        1 ประตูในเกมเยือน ฮัลล์ ซิตี้ พาทีมชนะ 4-1

        1 ประตู ในเกมเยือนนักบุญ พาทีมชนะ 3-0

        หรือจะแมตช์ที่มูรินโญ่เจ็บปวดเพราะเขาซัดตีเสมอ เชลซี ทีมเก่าทั้งๆ ที่เรือใบเหลือ 10 คนเจ๊า 1-1 แบ่งแต้มให้กับทีมใหม่

        ไหนจะล่าสุดซัดประตูโทนนำชัยบุกหักเขี้ยวจิ้งจอกสยาม ในเกมที่ทีมขาดกองหน้าตัวหลักทั้ง เซร์คิโอ อเกวโร่ กุน, เอดิน เชโก้ หรือจะ สเตฟาน โยเวติช

        4 ประตูของ แลมพาร์ด เขาทำให้ทีมเก็บได้ถึง 10 แต้มจาก 12 คะแนน ซึ่งนี่คงมากพอที่จะตอบคำถามว่าในวัยอย่างเขายังเหมาะกับการเล่นในพรีเมียร์ ลีกหรือเปล่า?

        ซึ่งมันคงจะเจ็บปวดกว่านั้นถ้าการตัดสินแชมป์ในฤดูกาลนี้ แลมพาร์ด คือจิกซอว์ตัวสุดท้าย

        ตัวสุดท้ายที่ทำให้ใครบางคนรู้สึก ''ผิด'' และ ''เสียดาย''

เต็ก บางจาก

///////////////////////////////////////////////////////////////

Cr.www.siamspor. ติดตามข่าวสารทีมได้ที่เวปหลักแมนซิตี้ไทย http://mcfc.in.th/