|    แสดงความคิดเห็น 1

                 
        ผมเขียน ถึงทรูวิชั่นส์ เมื่อสัปดาห์ก่อนว่า การทำให้ลิขสิทธิ์ฟุตบอลพรีเมียร์ลีก อังกฤษ ในซีซั่นหน้า (บวกอีกสองซีซั่น) หลุดมือไป แล้วซีทีเอช เจ้าของลิขสิทธิ์ใหม่เตรียมใช้กลยุทธ์ "ป่าล้อมเมือง" คิดค่าดูพรีเมียร์ลีก อังกฤษ คู่ละเพียง 10 บาท
                 
        จะกลายเป็นจุดแตกที่อาจทำให้ ทรูฯ สูญเสียฐานสมาชิกในระดับวิกฤติได้
                  
        โจทย์ของทรูฯ ก็คือ ทำอย่างไรที่จะรักษาฐานสมาชิกในระดับโกลด์และแพลทินัมให้ได้
                
        ที่เห็นๆ อยู่ ก็เข้าใจว่าพยายามทำนะครับ เช่นกิจกรรมมากมายสารพัดสำหรับสมาชิก ที่ทำให้รู้สึกได้รับสิทธิพิเศษ (Privilege)
                 
        แต่เป็นพริวิเลจที่เสียเงิน ซื้อความรู้สึกว่าได้แสวงหาความพอใจในการยกระดับคุณภาพชีวิต ที่บางคนก็รู้สึกดี รู้สึกคุ้มเพียงบางส่วน หากพื้นฐานของสมาชิกโดยทั่วไป ที่จ่ายค่าฟีรายเดือน ต้องการความใส่ใจ "การบริการที่พึงใจ" มากกว่าครับ
             
        ด้วยว่าที่จริงแล้ว หัวใจของธุรกิจเปย์ทีวี อยู่ตรงนี้ต่างหาก ไม่ใช่กิจกรรมที่ยัดเยียดให้ แล้วก็ตีความว่า นี่แหละคือความคุ้ม
             
        เพื่อนร่วมงานที่นี่คนหนึ่ง (ตำแหน่งงานไม่ใช่เล็กๆ ด้วย) เล่าว่า บ้านเขาใช้แพ็กเกจแพลทินัม ติดตั้งเพิ่มจุด 4 จุด จากแรงบันดาลใจในใบปลิว คือฟรีตัวเบ้อเริ่ม สอบถามพนักงานขายก็ ค่ะ ค่ะ ฟรี
            
        ที่จริง เริ่มต้นก็ต้องจ่าย ติดอุปกรณ์เสริมอะไรเข้าไปล้วนเป็นเงินหมด ซื้อครบวงจรก็ปาไปเฉียดหมื่น
            
        มี "ผู้รู้" บอกว่า ราคาอุปกรณ์ทั้งหลายแหล่ที่ทรูฯ บริการนั้น มีขายในตลาดสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ ราคาถูกกว่าครึ่งต่อครึ่ง จึงไม่ใช่เป็นการบริการหรือค่าประกันอุปกรณ์ แต่เป็นการค้าแฝงต่างหาก
          
        แถม ที่ลูกค้า เข้าใจว่า ฟรี ก็ไม่ฟรีหรอกครับ ค่าฟีพื้นฐานแพ็กเกจ 2,155 บาทต่อเดือน เอาเข้าจริงบิลเก็บเงิน 2,811 บาท เกินไปเกือบแปดร้อยบาท
           
        สอบถามไป ก็ได้รับการอธิบายเหมือนลูกค้าต่างหากที่ไม่เข้าใจภาษาใบปลิว อย่าอ่าน ฟรี ตัวใหญ่ ให้อ่านตัวยิบๆ ให้กระจ่าง กลายเป็นลูกค้าที่โง่เอง...ของฟรีมีในโลกที่ไหน
          
        ทัศนคติของผู้ซื้อกับผู้ขายย่อมต่างกัน เพราะผู้ขายต้องการโปรฟิต ทำรายได้ให้มากที่สุด ผู้ซื้อก็ต้องการความคุ้มที่สุด
           
        แต่อย่างไรก็ต้องยึดสามัญสำนึกด้วยครับ
         
        ถ้าการเพิ่มจุดเป็นเชิงธุรกิจ เช่นต่อตามห้องโรงแรม ที่พัก เป็นการบริการเพื่อหารายได้ ก็โอเค คิดไป เพราะเท่ากับว่า เอาไปฟรีก็เอาเปรียบบริษัทเกินไป แต่ถ้าเป็นบ้านที่อยู่อาศัยของครอบครัวขัดๆ เห็นๆ มันก็อีกอย่างนะครับ
    
        ทุกวันนี้ บ้านใครจะมีโทรทัศน์เครื่องเดียว ห้องใครก็ห้องใคร แล้วขึ้นอยู่กับเวลาดูตรงไหนด้วย การติดตั้งหลายจุด ควรเป็น "บริการ" เพื่อให้ความพึงใจลูกค้า
        
        คิดค่าอุปกรณ์ต่างๆ ก็โอเคละ แต่คิดค่าฟีรายเดือนต่อจุดด้วย นั่นไม่ใช่การบริการ แต่เป็นการสร้างกำไรแฝง เพราะต่อจุดไม่ได้เป็นรายจ่ายเพิ่มของบริษัท
       
        ก็เหมือนกับคิดค่าดู HD นั่นแหละครับ ให้ดูฟรีพอเป็นน้ำจิ้มสักพัก อยากดูต่อ ต้องจ่ายเงิน
    
        ทั้งที่วิถีการรับสัญญาณสายใยแก้วนั้น มันมาจากระบบสื่อสารยุคใหม่ที่ชาวบ้านก็จ่ายเพียบแล้ว ค่าอุปกรณ์ก็จ่ายไปแล้ว สัญญาณ HD ที่ส่งมาจากช่องเมืองนอกก็เป็นมาตรฐานสากลแล้ว
    
        มันเพียงแค่ ทรูฯ กดสัญญาณเปิดให้หรือไม่ให้ ยึดหลักการจะดูก็ต้องจ่ายเท่านั้น
     
        ทั้งที่บริการนี้ควรเป็นสิทธิพิเศษ พริวิเลจที่เป็นจุดแข็ง แต่...แต่ทรูฯ ดันเอามาขายซะ เป็นรายได้น้ำบ่อทรายซะงั้น
    
        หรืออย่างผมโดยส่วนตัว ที่เคยเขียนเรียกร้องให้ปรับคุณภาพการแปลซับไตเติลภาษาไทย ที่มาตรฐานการแปลไม่สมกับคุณภาพรายการ
   
        ประเด็นที่เรียกร้องมาหลายปีก็คือ ห่วยขนาดคำแปล "she เป็นเขา" ลักเพศอยู่ได้
    
        เรียกร้องในฐานะผู้บริโภคจ่ายค่าฟีเดือนละสองพันบาท ทั้งเขียนคอลัมน์ ทั้งฝากคนของทรูฯ ที่ได้รู้จักมาหลายปี
    
        ถึงวันนี้ก็ยังมี "she เป็นเขา" ให้รกอารมณ์อยู่เพียบในหลายช่องของทรูฯ
     
        เมื่อก่อนนี้ลูกค้าเสียความรู้สึกก็ยังอดทนเพราะ...ไม่มีทางเลือก
     
        แต่ยามนี้ ไม่ใช่แล้ว
    
        ถึงยามนี้ผมว่า ทรูฯ ควรหันมาใส่ใจพิจารณาทบทวนในเรื่องหัวใจแห่งการบริการลูกค้า อย่าดูดายกับ "จุดอ่อน" ที่ผมยกตัวอย่างพอเป็นสังเขป
   
        เพราะนี่คือ เสียงที่ฝากมาจากสมาชิก (ไม่น้อย) จริงๆ
     
         -ยอดทอง-