โอ้ยสุดแสนจะหนาวเย็นยะเยือกเลยทริปนี้

ลุงเลือกการเดินทางด้วยรถทัวร์ VIP 24 ที่นั้ง ที่เห็นทีปีนี้จะต้องเลือกเดินทางด้วยวิธีนี้บ่อยๆ ด้วยกำหนดการของการทำงานจะเริ่มขึ้นทันที่ตอนบ่ายๆ หลังจากเช๊คอินเข้าที่พักในช่วงเช้าที่ไปถึง ก่อนที่จะโม้ถึงเชียงของ ขอพูดถึงการโดยสารรถทัวร์เป็นออร์เดิฟท์หน่อย

พูดถึงรถโดยสารที่เราเรียกว่ารถทัวร์ โดยทั่วๆไปเราจะเรียกร่วมๆว่ารถ ป.๑ ป.๒ แต่เคยเห็นตัวอักษรข้างๆรถทัวร์ไม๊ครับ ไม่ว่าจะเป็น ม.๑ ก. ม.๔ ก. ม.๑ ข. ลองๆเข้าไปดูมาตรฐาน ของบ.ข.ส.หน่อยเป็นไร

มาตรฐาน ม.๑ ก หรือ รถโดยสารปรับอากาศชั้น๑ ชั้นเดียว VIP ๒๔ ที่นั้ง แบบนี้นั้งสบายสุด ค่าโดยสารก็แพงสุดๆเช่นกัน

มาตรฐาน ม.๔ ก หรือรถโดยสารปรับอากาศชั้น ๑ สองชั้น VIP ๓๒ ที่นั้ง ช่วงห่างระหว่างที่นั้ง กับการปรับเอนนอนมีระยะเท่ากับแบบมาตรฐาน ม.๑ ก ห้องน้ำแทนที่จะอยู่ด้านท้ายของรถก็มาอยู่ตรงกลางๆบริเวณบันไดขึ้นลงชั้นสองของรถ ค่าโดยสารน่าจะเท่าๆกับแบบบบมาตรฐาน ม.๑ ก แต่นั้งชั้นบนดูๆจะโยกๆเสียวๆกว่าเล็กน้อย

มาตรฐาน ม.๑ ข พิเศษ หรือรถโดยสารปรับอากาศชั้น ๑ ชั้นเดียว ๓๒ ที่นั้ง

มาตรฐาน ม.๑ ข หรือรถโดยสารชั้น ๑ ชั้นเดียว ๔๐ ที่นั้ง

มาตรฐาน ม.๔ ข หรือรถโดยสารปรับอากาศชั้น ๑ สองชั้น ๕๐ ที่นั้ง

มาตรฐาน ม.๔ ค หรือรถปรับอากาศชั้น ๒ สองชั้น ๕๕ ที่นั้ง

มาตรฐาน ม.๒ หรือรถโดยสารปรับอากาศชั้น ๒ ชั้นเดียว ๔๖ ที่นั้ง

สองมาตรฐานหลังนี้ จอดรับส่งผู้โดยสารทุกป้าย ไม่มีป้ายก็ยังจอด ที่นั้งเต็มมียืนอีกต่างหาก เวลาเข้าห้องน้ำกลับมาที่นั้งอาจหายได้ แถมเสียง pocketboy รึไม่ก็สจ๊วตเฒ่ากล่อมตลอดทางให้ได้ยินตลอดทางว่า เดินในเลยพี่ ไม่รู้จะให้เดินไปไหนตูอยู่ติดกระจกหลังแล้วนะเฟ้ย

บริการเรียงลำดับตามมาตรฐานจากบนลงล่างเลยครับ อ้อแล้วก็ขึ้นอยู่กับชื่อชั้นบริษัทด้วย แฮอะ บ.ข.ส. อยู่ท้ายสุดอยู่แล้ว ถ้าเป็นสายเหนือแนะนำ สมบัติทัวร์ สายอีสานแนะนำ นครชัยแอร์ สายใต้เห็นเค้าว่าลิกไนท์ทัวร์นะ แต่สงสัยลุงคงไม่ได้รีวิวให้ดูหรอกบริษัทนี้เพราะ VIP ๒๔ ที่นั้ง ดันวิ่งวันเว้นวัน

เดินขึ้นด้วยความกระหยิ้มว่าคืนนี้คงหลับอย่างเป็นสุข

เลยควัก แทบแล็ด wpad มาเช๊คข่าวนิดหน่อยพอรถวิ่งออกมาจากหมอชิต ๒ ได้จิ๊ดๆก็เห็นท่าชักไม่ค่อยดี อากาศหนาวมากๆ ไม่รู้ สมบัติทัวร์ใช้แอร์ยี่ห้ออะไร หนาวจับใจจนนอนไม่หลับทั้งคืน โอ้ยคราวหน้าคราวหลังเห็นทีต้องพกถุงนอนขึ้นรถทัวร์ซะแล้ว

สายๆเก้าโมงกว่าๆก็ถึงเชียงของ ลุงก็แบกเป้ก้มหน้างุดๆ มุ่งหน้าโรงแรมที่พักขออาบน้ำแล้วก็นอนซักงีบนึงนะ อ้อโรงแรมที่ไปพักชื่อ บ้านริมน้ำ ครับผม

บริเวณนอกชานชั้นล่างหน้าห้องพักคืนละห้าร้อยเตียงคู่อีกแล้วในห้องสู้ที่จันทไม่ได้ แต่ก็สะอาดสะอ้านใช้ได้

มองจากนอกชานเห็นถนนเลียบแม่น้ำทอดตัวคู่ขนานไปกับแม่น้ำโขง

ยังไม่ทันได้นอนเลย อบต.โทรมาบอกว่ารออยู่ ต้องงัวเงียโงกเหงกไปทำงาน คราวนี้ลุงไปทำงานแถวๆที่เค้ากำลังจะทำสะพานข้ามแม่น้ำโขงแห่งใหม่ งานของลุงไม่ได้เกี่ยวกับการทำสะพาน แบบว่าเกี่ยวกับเหตุเดือดร้อนรำคาญเนื่องจากขุดๆถมๆอะไรทำนองเนี๋ย

ทานอาหารเที่ยงเสร็จ หนังตาชักจะเริ่มหย่อน นายก อบต.ใจดีก็ชวนไปเที่ยวฝั่งลาวเห็นท่านบอกว่าหาเหตุจะไปเที่ยวเพราะอยู่เชียงของทุกวันนานๆจะได้ไปเที่ยวฝั่งลาวที เอาก็เอา

(ภาพนี้มองเห็นประเทศลาวจากท่าเรือข้ามฟากที่เชียงของ)

เจ้าหน้าที่สาวๆของ อบต. จัดการเรื่องเอกสารผ่านแดนให้ลุงกับน้องที่ไปทำงานด้วยกันควักบัตรประชาชนให้เค้าไปอย่างเดียว เลยไม่มีเรื่องเล่าให้ฟังว่าเค้าต้องทำเอกสารอะไรบ้างก่อนจะข้ามไปลาว จ่ายค่าโดยสารคนละ ๓๐ บาทเรือก็แล่นฉิวข้ามน้ำโขงดูๆคลื่นแทบไม่มี นั้งเรือข้ามฟากแม่น้ำเจ้าพระยาในกรุงเทพดูจะมีเสียวๆกว่านะ

ที่แรกที่เค้าพาไปเที่ยวคือ ตลาดจีน มีสินค้าจากจีนวางขายตรึม ทั้งเครืองไม้เครื่องมือ มือถือ blackberry iphone เสื้อผ้า เห็นเจ้าหน้าที่ อบต.หอบกันพะรุงพะรัง ถามไถ่ได้ความว่า เลือกเฉพาะที่มีแหล่งซ่อมถูกๆ ตั้งแต่ค่าซ่อม สิบกว่าบาทไปถึงไม่เกินร้อยไม่ต้องห่วงเรื่องประกัน

แวะไหว้พระที่วัดลาวซะหน่อย เห็นเค้าว่ามีพระธาตุเก่าแก่อยู่ด้วยนะวัดนี้

ตลาดสดลาว ก็เหมือนๆตลาดไทยมากๆ มีของกินพื้นบ้านแวมๆพอเป็นพิธี

ตัวนี้สามโลกว่า โลละร้อยห้าสิบ จำชื่อไม่ได้แล้ว ยังดิ้นๆอยู่เลยสดๆจากแม่น้ำโขง

กลับถึงที่พักหมดแรงจะไปหาอะไรกินที่อื่นสั่งที่โรงแรมนั้นแหละ ต้มยำปลาบึก ฉู่ฉี่ปลากด(โปรดสังเกตชิ้นเดียวเต็มชามเปล ปลาเนื้ออ่อนตัวน้อยทอดกระเทียมwithงา น้ำแข็งหนึ่งกระติก แม่เจ้า โคตะระอร่อย ๓๘๐ บาทเอง(เฟอร์นิเจอร์อื่นเช่นโซดาฮาร์ดดริ๊งเงี๋ย น้องที่ไปด้วยเดินไปซื้อมาจากร้านขายของชำใกล้ๆ)

***โปรดติดตามตอนต่อไป เพราะเด็กออร์ทิสติกที่บ้านเริ่มงอแงแล้วครับ***