เมื่อคืนนั่งรอถึงเกือบตี2 พอประกาศชื่อ โอ้โหเหะ ไม่ใช่ทีมสำรองนะ นี่มันทีมเยาวชนนี่หว่า

เลยขอหลับเชียร์ละกัน แต่ก็ดีนะ จัดตัวได้ใจ จะไปทางไหนก็ไปให้สุดๆอย่างนี้ดี บอกตรงๆว่าถ้วยนี้ของเด็ก ก็เด็กให้มันสุดๆ ตัวประคองก็แค่ระดับสำรอง ไม่ต้องส่งตัวหลักลงไปเสี่ยงเจ็บ ถ้าทำได้ นัดต่อไปก็มีประสบการณ์เพิ่ม ถ้าไม่ได้ ก็รู้ว่าตัวเองยังชั้นไม่ถึง จะได้ไม่มั่นใจตัวเองเกิน

ชอบอีกอย่างที่ส่ง AJ ลงไปพิสูจน์ตัวเองด้วย ก็เพราะที่ผ่านมาเล่นดีเพราะ…

ผมค้นพบว่า ความตั้งใจที่จะเขียนอย่างน้อย 1 Blog ต่อ 1 Match เป็นอะไรที่หนักหนาเกินไปจริงๆ หายเห่อก็เงี้ย เริ่มขี้เกียจ ;) แถมเตะกันอาทิตย์ละ2นัด เสียการเสียงาน ผมชอบเขียนในเวลางานซะด้วยซิ

มาคุยถึงเรื่องที่คนอื่น ไม่ค่อยพูดถึงแล้วกัน

... มาพูดถึงผู้เล่น 3 คน

โช โรบินโย่ ไอร์แลนด์

ที่มีอะไรร่วมกันอยู่อย่างนึง ซึ่งไอ้อะไรที่ว่าเนี่ยทำให้ผมรำคาญใจอยู่บ่อยๆ

ก็ 3 คนนี้…

ยิงทั้ง ดาบิด ทั้งโชเลย

ดูบอลทางnet นี่มันปวดตาจริงๆ นี่ขนาดดูแป๊ปๆนะเนี่ย

แบรี่ก็จะเป็นคนเดิมแล้ว โชก็เป็นคนเดิมแล้ว คือ ฟลุ๊กยิงได้มั่ง แต่จับบอลห่างเป็นวาเหมือนเดิม มันต้องเป็นญาติผู้น้องลูคัสแห่งลิเวอร์พูลแน่นอน จับบอลเป็นวา แต่ยิงลูกสวยๆเข้าวันเดียวกันซะด้วย แหมลูกแรกจับบอลปลิ้นชัดๆ ยังทำท่าไปขอเครดิตจาก ดาบิด ประมาณแบบ..."ใครจ่ายให้ๆ ลืมขอบคุณได้งาย" ดาบิดยกมือให้ที แล้ววิ่งไปกอดกับเตฟ…

มีอารมณ์กลับมาเขียนบล็อกอีกรอบแล้ว หลังจากหมั่นไส้มันชินี่ เลยหยุดเขียนไปเลย

พูดตรงๆ นอกจาก ไม่เขียนถึงแล้ว ยังดูแบบ ดูไปงั้นๆ เชียร์แบบไม่ค่อยอิน ถ้าเทียบกับเมื่อก่อน(แต่ก็ตามดูเกือบทุกนัดแหละ)

เชียร์ทีมน่ะเชียร์ แต่มันมีคนที่เหม็นหน้าอยู่ 3 คน เลยอดเชียร์มั่งแช่งมั่งไม่ได้

ดีหน่อยโรบินโย่หายไปคน ผมล่ะโคตรรำคาญมันเลย เล่นดีที่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าในพรีเมียร์ลีคนี่อย่างห่วย ก็เข้าใจนะว่ามันเล่นกันแรง+เร็ว…