นี่เป็นครั้งแรกในการเขียน

ซึ่ง

 ไม่รู้จะเขียนอะไร 55 เอาประวัติการเชียร์ฟุตบอลดีกว่า

เริ่มต้นดูและเล่นฟุตบอลตั้งแต่ชั้นประถม3 เริ่มชอบดาร์บี้เค้าตี้ก่อนเป็นทีมแรก เพราะเป็นทีมแรกที่ได้นั่งดูฟุตบอลอังกฤษ แต่ที่เริ่มเชียร์จริงจังคือ ทหารอากาศ เอ๊ะยังไง ชอบคุณอากัมปนาท อั้งสูงเนิน 55 กับลุงตุ๊กปิยะพงศ์ โชคดีมากที่ได้ดูลุงตุ๊กเล่นแม้จะเป็นช่วงปลายอาชีพการค้าแข้ง มาต่อกันที่ฟุตบอลอังกฤษ ที่ดูๆไปไม่มีทีมที่ชอบเป็นพิเศษ แต่เดี๋ยวก่อนยังมีอีกสองลีกที่ยังไม่ได้พูดถึง คือกัลโช่ กับบุนเดส

ถ้าทีมในกัลโช่นี่จะชอบโรมาเป็นพิเศษ ส่วนบุนเดสนี่ หลงไหลกับไกเซอร์มาก สมัยดูบอลช่อง9 ชอบเอาบุนเดสมาให้ดู ไกเซอร์นี่พึ่งขึ้นชั้นมาปีแรก ได้ถาดบุนเดสไปครองเฉยเลย เลยชอบ 55

แล้วก็เริ่มเชียร์อาร์เซน่อล เพราะชอบทีมที่เล่นดุดัน คืออาร์เซน่อลสมัยแรกที่ผมดูยังไม่ได้เล่นฟุตบอลสวยงาม แต่เล่นแบบดุดัน ประกอบกับผมเล่นตำแหน่งกองหลัง เลยชอบโทนี่ รากแก่น เอ้ย ไม่ใช่ โทนี่ อดัม ลี ดิ๊กสัน ไนเจล วินเทอเบิน รวมถึงสุดยอดกองหน้าในความคิดผม คือ เดนนิส เบริกแคมป์ ซึ่งปัจจุบันก็ยังเชียร์อาเซน่อลอยู่

ส่วนจุดที่ทำให้ผมมาดูแมนซิตี้ก็คือช่วงที่อดีตนายกรัฐมนตรี ไปเทคโอเวอร์สโมสร ถึงแม้ว่าท่านจะไม่ได้เป็นประธานสโมสร แต่ปัจจุบันก็ยังเชียร์อยู่ พอได้ดูได้ลุ้นมาเรื่อยๆเริ่มผูกพันธ์ ยิ่งเชียร์ก็ยิ่งรัก จากทีมที่เคยอยู่กลางตารางค่อนไปทางท้าย จากที่เคยลุ้นไปยูโรป้าลีก ตอนนี้เรามาอยู่ในจุดที่จะลุ้นแชมป์ลีก เหมือนกับเราได้เห็นพัฒนาการของทีมอยู่ตลอด เลยทำให้ผูกพันธ์ เหตุผลนี้แน่ๆเลยที่ทำให้หลงรักสโมสร