กลอนวันพ่อ

บทอาศิรวาท เฉลิมพระชนมพรรษา มหาราชา "ภูมิพล ฯ"

"เฉลิมพระชนม์ เฉลิมชัย ชโยฤกษ์ 
บายศรีเบิก ฟ้าสีทอง ผ่องเวหน
พระบุญญา พระบารมี พระฯภูมิพล 
เกริกสกล ภูมิแผ่นดิน ภิญโญไทย
ธ ทรงมี ทศพิธ ราชธรรม 
โครงการล้ำ เชิดชูชาติ ศาสน์ไสว
อิสริยยศ คิงออฟคิง เพริศพริ้งไกล 
งามวิไล ราชกิจ พิศอัศจรรย์
อัญเชิญชัย พระไตรรัตน์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ 
เทพนิมิต ราชประสงค์ ทรงเสกสรรค์
จตุรพิธ พรประเสริฐ เลิศอนันต์ 
นิจนิรันดร์ ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ"

วารี ไตรเพิ่ม ผู้ประพันธ์กลอนวันพ่อ
1ธ.ค.53

----------------------------------------------------------------------------------------


"สรวมชีพ น้อมเกศา ข้าพระบาท 
อาศิรวาท จอมบดินทร์ ปิ่นเกศี
เฉลิมพระชนม์ พระฯภูมิพล นฤบดี 
พระบารมี ยิ่งบุญญา เฟื่องฟ้าไกล
กอปรอาเกียรณ์ ราชกิจ ผลิตโครงการ 
พรหมสร้างสาน ปราชญ์คู่หล้า ฟ้าสดใส
ทศพิธ ราชธรรม ธำรงไทย 
เลื่องลือไป ทั่วหล้า น่าอัศจรรย์
ขอเทพไท ไตรรัตน์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ 
นฤมิต พรพราวพร่าง สร้างสุขสันต์
ธ ประสงค์ ลุประสงค์ มงคลพลัน 
ภักดีมั่น ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ"

วารี ไตรเพิ่ม (ประพันธ์กลอนวันพ่อ)
1 ธ.ค. 53

----------------------------------------------------------------------------------------

"ลุที่ห้า ธันวา มหาฤกษ์ 
บายศรีเบิก แผ่นฟ้า เวหาหน
เฉลิมพระชนม์ พรรษา มหามงคล 
ร่วมกมล ถวายพระพร บวรชัย
ธ ทรงเป็น ยิ่งกว่า ราชาบดี 
ทรงเป็นศรี แห่งแผ่นดิน ภิญโญสมัย
ธ ทรงงาน โครงการ สร้างสานไทย 
น้ำพระทัย พระเมตตา ล้ำบารมี
ธ ทรงเป็น พลัง แห่งแผ่นดิน 
เลิศศาสตร์ศิลป์ พัฒนาไทย ไพศาลศรี
ดังตะวัน จันทรา หล้าปฐพี 
เพชรมณี เฟื่องสยาม คามตำนาน
อัญเชิญชัย ศรีไตรรัตน์ ประภัสสร์ผล 
ทวยเทพดล ราชวงศ์ เกษมศานต์
จตุรพิธ พรพร่าง นานัปการ 
โลกขับขาน ขอพระองค์ ทรงพระเจริญ"

วารี ไตรเพิ่ม (ประพันธ์กลอนวันพ่อ)
1 ธ.ค. 53 

----------------------------------------------------------------------------------------

5 ธันวา ศุภฤกษ์เบิกฟ้างาม

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่งกลอนวันพ่อ) 

ยอกรน้อมบังคมก้มกราบบาท
มหาราชจอมบดินทร์ปิ่นสยาม
"5 ธันวา" ศุภฤกษ์เบิกฟ้างาม
ทุกเขตคาม แซ่ซ้องถวายชัย


เฉลิมพระชนมพรรษามหาสวัสดิ์
ขอเทพไท้ที่ป้องรัฐทุกสมัย
น้อมปกปักพระพ่อหลวงของปวงไทย 
เปี่ยมพระพลานามัยไปชั่วกาล


ด้วยพระมหาบารมีที่ล้นเกล้า
ข้าพระพุทธเจ้าฯ ขอรองลาดพระบาทผ่าน
ด้วยยึดดี...มิปล่อยใจใฝ่ทางมาร
สมัครสมานและรู้อยู่พอเพียง


ทีฆายุโก โหตุ มหาราช
ไทยทั้งชาติ เปล่งประสานสุรเสียง
“ทรงพระเจริญ” แม้หลากมากสำเนียง
ต่างล้วนเคียงเพ่งจิตกราบถวายพระพร


กษัตริย์ผู้ทรงพระราชกรณียกิจ
มีลิขิตเพียงตำนาน...ในกาลก่อน
ชาติที่กล่าวดังนั้น...คงสั่นคลอน
ด้วยพระเกียรติก้องกำจร...องค์ภูมิพล


พระมหากรุณาล้นฟ้ากว้าง
เกินร้อยกรองสรรค์สร้างคำงามล้น
"หนึ่งธุลี" ใต้ร่มฉัตรแห่งภูวดล
น้อมกมลร้อยกรองถวาย “ทรงพระเจริญ”


----------------------------------------------------------------------------------------



จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่งกลอนวันพ่อ) 

จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
“ลูกรักพ่อ” แม้บอกฝากจากกาพย์กลอน
“รัก” แน่นอน จากลูกมั่นลูกสัญญา


อาจไม่ใช่คนที่ เป็น “ที่หนึ่ง”
ไม่น่าทึ่ง-เก่งฉกาจ-มาดหรูหรา
ไม่สวยเด่นดังเช่น “ดาว” พราวนภา
แต่เชื่อว่าเป็น “คนดี” ที่ภูมิใจ


ทุกถ้อย “พ่อ” เตือนย้ำยามยังเด็ก
เจ้าตัวเล็กอาจเหมือนรั้นไม่หวั่นไหว
แต่พ่อจ๋า...ที่ตรึงติดสนิทฤทัย
จักอื่นใด “คำพ่อสอน” คือพรพรหม


อุ่นอื่นหนอ จะอุ่นละมุนนัก
เท่าอุ่นจาก “ไอรัก” อันเหมาะสม
ชายอื่นหนอ จะ “รักลูก” ยามทุกข์ตรม
ทั้งชีวิต “หวาน” – “ขม” พ่อห่วงใย


ลูกของพ่อจะเดินทางอย่างเชื่อมั่น
สู่ “ปลายฝัน” อนาคตอันสดใส
แม้อุปสรรค์จะขวากขวางบนทางไกล
“ลูกสาวพ่อ” จะก้าวไปไม่แคลนคลอน


จากลูกสาวคนหนึ่ง…ส่งถึงพ่อ
เรียง “รัก” ทอร้อยถัก “ตัวอักษร”
พนมมือก้มน้อมราบกราบบิดร
ด้วยบทกลอน ว่า “รักมั่นกตัญญู”


----------------------------------------------------------------------------------------


กราบพ่อ

สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่งกลอนวันพ่อ) 


พนมมือกราบแนบ…แทบเท้าพ่อ
ผู้สร้าง-ก่อกำเนิด เกิดสังขาร
จากว่างเปล่า มีชีวิต จิตวิญญาณ
มีเลือดเนื้อ ดุจปั้น รังสรรค์มา


นึกถึงภาพวันเก่า...คราวยังเล็ก
พ่ออุ้มเด็กตัวน้อยนั่งข้างบนบ่า
พลางปลอบ...เจ้าอย่าหวั่นเลยขวัญตา
สองมือใหญ่นี้หนา...จะประคอง


หากมือแม่เป็นผ้าอุ่นละมุนนัก
มือพ่อจักเป็นเกราะคลุมคุ้มภัยผอง
หากลูกล้ม...เหนื่อยล้า...น้ำตานอง
พ่อทั้งป้อง...ปลุกให้ลุกบุกบั่นไป


อาจไม่เคยเอ่ยปาก “พ่อรักลูก”
แต่พันผูกเกลียวรักมั่นไม่หวั่นไหว
แววตาพ่ออาจไม่หวานซ่านฤทัย
แต่แววตานี้ห่วงใย...ไม่เว้นวัน


แม้หลอมรวมสามภพจบทั่วหล้า
อีกนภามหาสมุทรสุดเขตขันธ์
หรือจักรวาลที่วัดว่าค่าเป็นอนันต์
จะเทียมทันเทียบพ่อได้...นั้นไม่มี


“พ่อ” คือ “พรหม” คือ “พระ” คุ้มอุ้มชีวิต
ลูกน้อมจิตกราบประนมก้มเกศี
เรียงอักษรเป็นกลอน...ร้อยแทนถ้อยวจี
ว่าลูกนี้ “รักพ่อ” ขอบูชา