ความรักที่แม่มีให้น้องเจมส์

"อุ่นใดๆๆโลกนี้มิมีเทียบเทียม อุ่นอกอ้อมแขน
อ้อมกอดแม่ตระกอง รักเจ้าจึงปลูก รักลูกแม่ย่อมห่วงใย ไม่อยากจากไปไกล แม้เพียงครึ่งวัน **ให้กายเราใกล้กัน ให้ดวงตาใกล้ตา
ให้ดวงใจเราสองเชื่อมโยงผูกพัน ให้เจ้าเป็นเด็กดี ให้เจ้ามีพลัง ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป "ใช่เพียงอิ่มท้อง ที่ลูกร่ำร้องเพราะต้องการไออุ่น อุ่นไอรัก อุ่นละมุน ขอน้ำนมอุ่น จากอกให้ลูกดื่มกิน"
คุณอาจเป็นแค่คนๆๆนึงในโลกใบนี้
แต่คุณอาจเป็นโลกทั้งใบของใครคนหนึ่ง

สวัสดีเพื่อนๆๆmcfcคะ วันนี้ขอขึ้นข้อความเปนทำนองเพลง"อิ่มอุ่น..อุ่นใดๆๆ"นะคะ โบมาขอใช้พื้นที่ตรงนี้ถ่ายทอดประวัติคร่าวๆ

ของดช.เจมส์หรือแอดมิน James Tyton จากคำบอกเล่าของคุณแม่น้องคะ เป็นที่ทราบกันว่าน้องเจมส์นั้นได้จากพวกเราไปแบบสงบแล้ว แต่ความดีของน้องยังคงอยู่ ย้อนไปสมัยน้องเจมส์เป็นเด็กน้อย เจมส์เป็นเด็กที่น่ารักมาตั้งแต่เด็ก เป็นเด็กดี เรียนเก่งมาก แต่สุขภาพๆไม่ค่อยแข็งแรง จนเมื่อเขาอายุได้12 ปีเขาก็ไม่สามารถไปโรงเรียนได้เหมือนปกติทั่วไปได้อีก

หลังจากนั้นมาเจมส์ก็ได้เรียนแบบโฮมสคูล และเสาร์อาทิตย์ก็นั่งวีลแชร์ไปติวที่สถาบันภาษาและคอมพิวเตอร์แทน

จนเมื่ออายุ 15 เจมส์ก็ป่วยหนักมาก จนต้องเจาะคอและใช้เครื่องช่วยหายใจตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เป็นเวลาแปดปี ในระหว่างนี้เองเขาก็ได้เข้ามาเป็นแฟนคลับของแมนซิตี้ และได้ช่วยทำเพจแฟนคลับกิจกรรมที่เขารักมากร่วมกับเพื่อนๆของเขาจนเมื่อเดือนที่แล้วเขาก็ป่วยหนักมากอีกครั้ง ต้องเข้า icu 12วัน

ระหว่างที่อยู่ icu เขาก็เฝ้าถามถึงเพื่อนทุกคน (ในตอนนั้นเจมส์พูดไม่ได้เพราะใส่ทิวป์แบบมีบอลลูน และต้องปิดตากันอักเสบ เวลาสื่อสารต้องเขียนเอา)ให้แม่อ่านเฟสบุคของเขาให้ฟัง ให้แม่ตอบแทนเขาแต่แม่พิมช้ามาก จากนั้นเขาก็ออกมาจากโรงพยาบาล ได้กลับมาอยู่กับพ่อแม่ครวบครัวและคุยกับเพื่อนๆเขาอีกครั้งก่อนจะจากเราไปอย่างสงบ

อาการป่วย :: น้องเจมส์เป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงตั้งแต่ 5 ขวบ ตอนเข้าเรียนประถมน้องเจมส์เรียนได้ตามปรกติ แต่ต่อมาน้องเริ่มจะเดินไม่ไหว

แต่คุณแม่ก็ได้ให้น้องเข้าคอสเรียนภาษาอังกฤษ ซึ่งแม่บอกว่าน้องเจมส์เรียนเก่งมาก เรียนรู้ได้เร็วและไว

**ต่อมาน้องเจมส์ได้เข้ามาช่วยงานพี่มีนที่เวปนี้(www.mcfc.in.th)เป็นเวลาหลายปี ทั้งๆๆที่น้องป่วยเดินไม่ไหวแต่ใจน้องแข็งแกร่งมากทุกคนคงรู้ว่าน้องได้ฝากผลงานอะไรที่ mcfc ไว้บ้าง

แม่ได้เล่าต่อไปอีกว่า ก่อนที่น้องจะไป น้องได้ขอหมอกลับบ้านทั้งๆๆที่อาการของน้องไม่ดีขึ้นเลย หมอบอกถ้าน้องจะเดินทางกลับบ้านน้องอาจช๊อคได้ แต่น้องเจมส์เป็นคนบอกกับหมอเองว่า อยากกลับบ้านแล้ว อะไรจะเกิดก็ให้เกิดเถอะครับ เจมส์โชคดีแล้วที่ได้ใช้ชีวิตมาถึง 20 กว่าปี (คุณหมอน้ำตาครอ) คุณหมอบอกงั้นจะให้ยากระตุ้นความดันไว้แต่ถ้ายาหมดน้องเจมส์จะช๊อคนะครับ

น้องเจมส์บอกหมอกับไปว่าขอแค่ได้กลับไปอยู่บ้านแค่วันเดียวก็พอแล้วแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว เจมส์ไม่อยากหลับที่นี่เจมส์อยากกลับไปจัดการอะไรบางอย่างที่บ้านนะครับหมอ หมอบอกงั้นขอเคารพการตัดสินใจของน้องเจมส์นะ (โบได้ยินแม่เล่าน้ำตาไหลเลยคะ) คืออยากจะบอกแม่น้องนะคะว่าแม่เข้มแข็งมาก ตลอดระยะเวลาที่รักษาน้อง

น้องเจมส์เป็นคนให้กำลังใจแม่เอง ให้กำลังตัวเอง ตลอดระยะเวลาที่น้องได้เข้ามาช่วยงานที่ชมรมแมนชิตี้แห่งประเทศไทยนี้น้องป่วยแต่น้องก็สู้นะคะ น้องมีสติตลอดระยะเวลาอยู่ห้อง icu
และวันที่น้องจะไปน้องคงตั้งใจจะไปเองคะ ให้น้องได้พักผ่อนสะที หลับให้สบายนะคะ
ต่อจากนี้ไปน้องจะยังอยู่ในความทรงจำของทุกๆๆคนนะคะ แด่นินจาบอย James Tyton ดวงใจสีฟ้าแมนชิตี้

**สำหรับคนที่ยังมีชีวิตอยู่อยากให้รักคนข้างๆๆให้มากๆๆทำดีต่อกันให้มากๆๆเพราะชีวิตคนเราไม่แน่นอน ความตายมาได้ทุกเมื่ออย่าละเลยกันนะคะ ทำทุกวันให้มีความสุขแค่นี้ก็พอละคะ
โบmcfc