หากท่านผู้อ่านยังจำกันได้ ในช่วงปลายฤดูหนาวนี้เมื่อ 4 ปีที่แล้ว มีขบวนจัดนิทรรศกาลสวนสนุกเคลื่อนที่จากฟากฝั่ง UK มาลงหลักปักฐาน ให้บริการความบันเทิงแก่คนเมืองกรุง ณ พื้นที่บริเวณลานกว้างเลียบทะเลสาบ เมืองทองธานี โดยมีชื่อเรียกกันว่า

"Coca – Cola World Carnival Bangkok 2004/2005" (ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ)

กล่าวถึงบรรยากาศคร่าวๆภายในงาน คงต้องเรียนว่าไม่ต่างจากงานวัดบ้านเราสักเท่าไร(ไหงงั้น 555+) เพียงแต่เครื่องเล่นทันสมัยกว่ากันมั่กมากกก โดยรูปแบบการจัดการของตัวงานนั้นแบ่งออกเป็น โซนต่างๆ ว่าด้วย...

โซนเครื่องเล่น(มีหลากหลายมากมายครับ เสียวๆทั้งนั้น)
โซนโชว์(ส่วนนี้ประกอบด้วยการแสดงดนตรี...ไม่มีเสียวครับ, ทอล์คโชว์ และอื่นๆ)
โซนอาหาร(มีครบทุกรสชาดเหมือนยกจากในตัวห้างฯมาวางไว้ยังไงยังงั้น)
โซนเล่นเกมส์ (เช่น ชู๊ตบาสฯ, ปาเป้า, ทอยลูกเต๋านับคะแนน ฯลฯ)

โดยในส่วนนี้ มีของรางวัลเป็น ตุ๊กตาตัวการ์ตูนชื่อดังน่ารักๆ หลากหลายแบบ และ ไซส์ แล้วแต่ใครจะเลือก ซึ่งผมสะสมมาได้หลายตัวทีเดียวเชียว (เท่าที่นึกออกก็มี ครอบครัว วินนี่ เดอะ พูห์ ครบเซ็ต, เนโม, โดนัลด์ฯ กับอีกหนึ่งตัว...ซึ่งดูจากลักษณะคล้ายว่าจะเป็น วัว...หรือ ควาย อันนี้ก็ไม่ชัวร์เหมือนกัน เอิ๊กกก...) และด้วยใบหน้าอันไร้เดียงสา(ดูโง่ๆ)ของไอ้เจ้า “น้องควาย” รายหลังสุดนี่แหละครับ ที่ช่วยเตือนสติให้ผมหยุดแลกเงินเล่นอย่างเอาเป็นเอาตายได้ซะที(เอ...รู้สึกเหมือนมันบ่งบอกถึงอะไรบางอย่าง??? 555+)... ว่าก็ว่าเถอะครับ... หากต้องควักกระเป๋าจ่ายในราคานี้ สู้เอาไปซื้อของดีที่มีอยู่ตามห้างฯน่าจะเข้าทีกว่าเป็นไหนๆ (มะ...ม่ายยย!!!)

เอาน่ะ!!! ถือเสียว่าเป็น “ของที่ระลึก” จากงาน ที่นานๆครั้งจะได้ฤกษ์จัดตั้งกันขึ้นมาสักหนหนึ่ง(ปลอบใจตัวเอง ฮิๆๆๆ)

คิดกันเล่นๆนะครับ หากจะตั้งชื่อเรื่องจากเหตุการณ์ให้ดูสอดคล้องเสียหน่อย...

ของที่ระลึก กับ น้องควาย...(คำตอบที่ได้น่าจะออกมาเป็น)...“ควายรำลึก” ฟังดูเข้าท่าไหม??? (ใช้อะไรคิดนี่???!!!555+)

แหม...ขึ้นชื่อว่าเป็น“ของที่ระลึก”ทีไร มักทำให้ผมจินตนาการไปไกลถึงสิ่งของบางสิ่ง ซึ่งมีคุณค่าคู่ควรแก่การเก็บรักษาไว้ในความทรงจำที่ดีนะครับ (อย่างเช่น ตุ๊กตาควาย ตัวที่ว่านี้ก็ถือว่า “เข้าข่าย” นะจ๊ะ ฮิๆๆๆ) แต่ตามความเป็นจริงแล้ว “ของที่ระลึก” อาจไม่ใช่อะไรที่สวยงามเสมอไป บางครั้งก็ไม่ควรค่าแก่การจดจำ มิหนำซ้ำยังอาจเป็นการ “ตอกหมุดประจาน” ในข้อผิดพลาด ของใครบางคนอีกต่างหาก...

ซึ่ง ของที่ระลึก ประเภทนี้มักมีให้เห็นกันอยู่เป็นประจำใน สนามฟุตบอล ครับ หากจะยกตัวอย่างให้ชัดเจน ก็คงจะเป็นกรณีการแจก “ใบเหลือง-แดง” โดยผู้ตัดสิน มร. ไมค์ ดีน ให้กับนาย ริชาร์ด ดันน์ และ สหายรัก เกลสัน ในเกมพรีเมียร์ ลีก ค่ำคืนวันอาทิตย์ที่ผ่านมา(พ่าย สเปอร์ส 1 – 2)...โดยของที่ระลึกที่ว่า(ใบแดง) ได้รับการส่งมอบให้ สองดาวเตะ เรือใบ และจะมีผลบังคับใช้อย่างฉับพลัน ต่อการพัก 2 แข้ง ใน 3 นัดสำคัญถัดจากนี้ไป ซึ่งได้แก่ นัดเยือน ฮัลล์ ซิตี้ สุดสัปดาห์นี้ ต่อด้วยการเปิดบ้านต้อนรับ ทีมในกลุ่มหัวตาราง อย่าง อาเซน่อล และ แมนฯ ยูไนเต็ด ตามลำดับ

ซึ่งการสูญเสียครั้งนี้ ถือเป็นประเด็นที่น่าติดตามอยู่ไม่น้อยนะครับ กับภาวะการขาดแคลนผู้นำในสนาม ณ ช่วงเวลาสำคัญของ “ซิตี้”

มาร์ค ฮิวจ์ อาจเล็งเห็นถึงบารมีของใครคนใดคนหนึ่ง ซึ่งจะสามารถเข้ามาแบกรับภาระในส่วนนี้ แทนที่ ริชาร์ด ดันน์ อยู่บ้างเหมือนกัน และบางทีการปรับเปลี่ยนครั้งดังกล่าว อาจเป็นนิมิตรหมายอันดีในการเริ่มต้นทดลองอะไรใหม่ๆให้ทีมก็เป็นได้...

กับสถานการณ์ไม่สู้จะดีเช่นนี้ หาก “สปากี้” มีไอเดียอะไรที่ดูเข้าที ก็ต้องรีบงัดออกมาใช้ล่ะครับ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ จำเป็นต้องกลับมาเอาชนะคู่แข่ง ให้ได้บ้างแล้ว และถ้าจะให้สวย ก็ต้องเริ่มจาก ฮัลล์ ซิตี้ ที่มีคิวเตะกัน ในวันอาทิตย์นี้ นี่แหละ...

แม้ฝูง “พยัคฆ์ร้าย” ของ นาย ฟิลล์ บราวน์ อาจเป็นทีมที่ต้องพึงระวังเอาไว้บ้างก็จริง แต่ก็ไม่น่าจะเหนือบ่ากว่าแรงจนเกินไปสำหรับแข้ง “เดอะ ซิติเซ่น” ที่ควรบุกไปคว้าชัยเหนือเจ้าถิ่นได้ในสุดสัปดาห์นี้... ที่ผมเขียนเชียร์ทีม “เรือใบสีฟ้า” อย่างออกนอกหน้า มิใช่ว่ามั่นใจในศักยภาพของทีมโปรดเสียเต็มประดานะครับ เพียงแต่หากมองไปยัง 2 เกมส์ สำคัญในลีก อีก 2 สัปดาห์ ให้หลังแล้ว คงต้องสารภาพว่า เป็นภารกิจที่หนักหนาสาหัส สำหรับ ทัพเรือสำเภา ของ มาร์ค ฮิวจ์ อย่างแท้จริง หากคิดจะควานหาจุดเปลี่ยนจากเกมส์เหล่านั้น โดยการหาญกล้าวางแผนคว้า 6 คะแนนเต็ม...

การยกพลเยือน “เดอะ ไทเกอร์ส” ณ เคซี สเตเดียม โดยมี 3 คะแนน อันล้ำค่า เป็นเดิมพัน ถือเป็นโจทย์ปัญหาครั้งสำคัญ ที่เทรนเนอร์ชาวเวลส์ จำต้องก้าวข้ามไปให้ได้

ถึงแม้ "ชัยชนะ" จะไม่ใช่หลักประกันใดๆ ต่อสถานะความมั่นคงในตำแหน่ง ผู้จัดการทีม ของ มาร์ค ฮิวจ์... แต่อย่างน้อยก็น่าจะช่วยเสริมสร้างความมั่นใจให้บรรดานักเตะได้ในระดับหนึ่ง ก่อนที่ศึกหนักจะย่างกรายมาถึงในช่วงสัปดาห์ต่อๆไป โดยเฉพาะในรายของ หัวหน้าหมู่ชาวเรือใบ อย่าง มร. ริชาร์ด ดันน์ ที่จะมีโอกาสได้นั่งสงบจิตสงบใจ ไม่ต้องแบกรับภาระหน้าที่ในสนาม และความกดดันที่กำลังถาโถมเข้าใส่อย่างไม่หยุดยั้ง

อย่างน้อยๆก็ไม่มีอะไรให้ต้องตำหนิไปอีก 3 นัด...

ยิ่งถ้าหากพลพรรค "ซิตี้" เกิดทำผลงานได้น่าประทับใจ ในวันที่ปราศจากเงาของกัปตันทีมร่างใหญ่รายนี้ด้วยแล้วละก็ เชื่อได้เลยครับว่าแฟนๆผู้แสนดีในนามของ "สาวก แมนฯ ซิตี้" จะไม่คิดติดใจกับความผิดพลาด(บางนัด)ในครั้งอดีตที่ผ่านมา...ทุกข้อกล่าวหา(น่า)จะค่อยๆเลือนลางจางหาย และจบลงด้วยการให้อภัยในที่สุด(มั้ง)

คุณงามความดีที่มีต่อแฟน CITID มาตลอด ในช่วง 3 – 4 ปี ให้หลัง จะยังคงมีคุณค่าทางจิตใจอยู่เสมอ แม้โดยส่วนตัวแล้วมี “ลางสังหรณ์” อดนอนคิดไม่ได้ว่า บทบาทหน้าที่ของกัปตันทีมผู้นี้คงมีอันต้องยุติลงในไม่ช้า...

แต่กว่าจะล่วงเลยไปจนถึงเวลานั้น แฟนๆ “เดอะ ซิติเซ่น” ขอรบกวน ริชาร์ด ดันน์ ช่วยกลับมาโชว์ฟอร์มเก่ง ให้ติดตราตรึงใจ ส่งมอบไว้เป็น “ของที่ระลึก...ก่อนจาก" ตราบที่ยังมีกันอยู่ตรงนี้...

เพื่อเก็บใส่กรุไว้เป็นความทรงจำที่ดี...ตลอดไป(แล้วกันนะจ๊ะ)


River.

ปล. สืบเนื่องจากเหตุการณ์ “วันลอยกระทง” เมื่อ 4 ปีที่แล้ว ณ ทะเลสาบเมืองทองธานี ยังประทับอยู่ในความทรงจำที่ดีของผมเสมอมา อีกทั้งยังเป็นแรงบันดาลใจในการเขียนครั้งนี้ด้วยครับ ^^