มาจะกล่าวบทไปถึงชายต่างวัยสองคนที่อายุต่างกันเกือบยี่สิบปี สะพายเป้คนละใบแสะแสวงหาที่พักค่อนข้างพอใช้ได้กับอาหารการกินถูกปากที่แน่ๆทั้งสองอย่างต้องราคาถูกๆด้วย ครานี้ไปทำงานที่อุดรครับ

เอาล่ะในเมื่อวาสนาน้อยไม่มีโอกาศได้โดยสารไม่ว่าจะเป็นไทยแอร์เวย์ นกแอร์ รึว่าแอร์เอเซีย ขอไปแอร์อุดรแทนก็แล้วกัน ค่าโดยสาร ป.๔ข. คนละ ๔๑๒ บาท ดีก้า เกือบ ๒๐๐๐ จนถึง ๓๐๐๐ก้าเป็นไหนๆ แถมเบอะที่นั้งแบบ ๑+๒ ดูหรูกว่าที่นั้งชั้นบิสิเนตคลาสของเครื่องบริษัทแรกซะอีก ขึ้นเครื่องที่หมอชิตสี่โมงเช้าก็ร่อนลงจอดที่ท่ารถ บ.ข.ส.อุดร บ่ายห้าโมงกว่าๆ เป็นตาเมื่อยนิดๆหน่อยๆพอทน

ว่าแล้วก็นั้ง ตุ๊กๆ(มอเตอร์ไซด์พ่วงหลัง) ให้ไปส่งที่โรงแรมการิน แบบว่าลุงค้นๆเอาใน internet ว่าราคากับห้องย่อมเยาว์คุณภาพพอประมาณ ไปถึงก็ใช้ได้นะ ค่าห้องเตียงคู่คืนละ ๔๕๐ พอนอนหลับได้สำหรับสองคนสามคืน แต่ที่นี้น่าจะมีแต่แม่บ้านทำความสะอาดห้องนะไม่น่าจะมีคิวซีรูมรึว่าวันที่ลุงไปพักเจอแม่บ้านมือใหม่ก็ไม่รู้การจัดห้องหับในคืนที่สองไม่เหมือนคืนแรกยังไงชอบก๊ลแต่คนนอนง่ายๆแบบลุงกับน้องชายที่ไปทำงานด้วยกันสบายมาก

จ้างตุ๊กๆไปส่งบอกไปตลาดนัดเปิดท้ายใกล้ถานีรถไฟ แบบว่าจะไปไหนมาไหนในเมืองอุดรน่าๆจะ ๕๐ บาทเป็นพิ้นนะ แต่ก็สะดวกดีสำหรับคนที่ไม่ได้เอารถไปเอง

เดินๆหาร้านกินข้าวมื้อค่ำภาพบรรยากาศตลาดอาจจะสั่นๆเบลอๆไปหน่อยเพราะคนถ่ายกะลังหิวจนลมออกหู ตัดสินใจกินที่ร้านอาหารในตลาดนัดนั้นแหละ สั่งเมี่ยงปลานิลเผาเกลือชุดละ ๑๒๐ ยำรวมมิตร ส้มตำปูปลาเหนื่อย เนื้อแดดสองพวงเล็กๆ(ถือว่าเล็กมากสำหรับลุง) ข้าวเหนียวคนละกะติบ รวมค่าอาหารสองร้อยต้นๆ  รสชาดใช้ได้บวกบรรยากาศสาวๆหนุ่มๆพลุกพล่านพอดูเพลินๆ โดยเฉพาะสาวๆที่อุดรนี้คงเป็นคนขี้ร้อนเจ๊ดสิบห้าเปอร์เซนต์ไม่สายเดี่ยวก็นุ่งสั้นบางคนก็ทั้งสั้นทัึ้งเดี่ยวอู๊ยเป็นตาแซ่บ เครื่องดื่มผสมแอลที่ร้านก็มีไว้บริการ รึจะหิ้วมาจาก ๗๑๑ ใกล้ๆก็ไม่ว่ากัน คืนแรกลุงนอนหลับตื่นสายสบายแฮ

มื้อเช้าของทุกวันเดินออกจากโรงแรมการินแล้วเลี้ยวขวาก็ได้เลี้ยวซ้ายก็ได้ ไม่กี่ก้าวเจอร้านอาหารเช้า สั่งอาหารเช้ายอดฮิตของชาวอีสาณ ไข่กระทะ ถ้าใครไม่รู้จักก็รูปร่างเหมือนไข่ดาวสุกไม่มากสองฟองโรยหน้าด้วยหมูสับผัดปรุงรส กุนเชียงทอด หมูยอสุกหั่นชิ้นยาวๆ บางร้านก็หั่นขวางๆ กินกับกาแฟร้อน ตามด้วยข้าวต้มปลา ข้าวต้มหมู ต้มเลือดหมูข้าวเปล่า เลือกชามใดชามหนึ่งก็พอเดี๋ยวจะเกินอาหารเช้า ถ้ายังไม่สะใจก็สั่งขนมปังญวณ(ขนมปังฝรั้งเศสชิ้นเล็กๆเอามาผ่าใส่ไส้กรอกหมูยอคล้ายๆฮอดด๊อก)ซักอีกคนละชิ้น  สองคนกินไม่เคยเกิน ๑๖๐

มื้อกลางวันของทุกวันประหยัดสุดๆ เพราะเจ้าถิ่นเค้าดูแลอิๆๆๆ ที่เห็นในภาพนี้มื้อกลางวันวันที่สอง ร้านชื่อครัวมะม่วงป่า อยู่ที่อำเภอเพ็ญ อาหารเหลารสชาดอร่อยๆแบบไทยๆราคาไม่แพง แต่ไม่ได้จ่ายเลยไม่เล่าให้ฟัง

ไปอีสานทุกจังหวัดเดินๆหาร้านอาหารอีสานไม่ค่อยจะเจอ แต่มาที่อุดรคราวนี้โชคดี เลี้ยวขวาออกจากโรงแรมไม่ไกลมีอยู่สามร้านได้อาศัยกินเป็นมื้อเย็นต่อมื้อค่ำทุกวันราคาต่อจานถูกกว่าร้านอาหารอีสานในซอยที่กรุงเทพ แต่วันแรกที่ไปกินได้รถชาดที่สงสัยว่าพ่อครัวแม่ครัวอาหารอีสานเก่งๆจะมาทำมาหากินที่กรุงเทพกันซะหมดเลยก็ไม่รู้ แต่พอๆมานั้งนึกถึงเรื่องที่เพื่อนลุงมันเคยเล่าให้ฟังว่ามันไปกินไก่ทอด KFC ที่รัฐเคนตั๊กกี่มา มันบอกรถชาดหมาไม่แด๊กเลยว่ะสู้ที่กินในเมืองไทยไม่ได้ ก็เลยได้คิดว่าอย่าได้เอาความคิดของเราเป็นใหญ่ ของที่ไหนก็คือของที่นั้น ยกเว้นเรื่องเดียวไอ้ประชาธิปไตยแบบไทยๆโบราณๆนี้แหล่ะ (ฮากริบ)

สรุปว่าถ้าใครต้องไปทำธุระหรือไปทำงานที่เมืองอุดร เน้นว่าไปทำธุระหรือว่าไปทำงานไม่ไช่ไปเที่ยว แล้วเป็นคนสบายๆอะไรก็ได้ ลองไปกินไปพักที่ลุงแนะนำก็แล้วกันครับรับรองประหยัดสุดๆครับ บาย